Avonturen en alle daagse dingen

Lieve vrienden en familie,

Inmiddels zijn mijn ouders weer vertrokken, en zit ik weer op mijn werkplekje op de Universiteit. Tijd om maar weer eens een mailtje naar Nederland te sturen. Eerst maar eens over de avonturen van de afgelopen week, en dan wat gewoon rare alledaagse dingen. Zoals eerder vermeld hebben we dus een trip ondernomen naar Awaradam, een resort in de buurt van wat bosneger dorpen (van de stam der Saramacaners) aan de Gran Rio. Per vliegtuig op vrijdag heen naar een klein grasveldje in de jungle waar het het vliegtuigje ook echt maar net lukte te landen. Van daar verder per korjaal naar het resort eiland: een plachtig onderhouden stukje land in de rivier met houten huisjes met daken van palmbladeren als onderkomen. Bij aankomst stond het eten al klaar en 's middags lekker in de sula liggen en ontspannen. Die avond vertelde een van de mede reizigers, Gerrit Baron, die een zeer bekende surinaamse kinderboekenschrijver bleek te zijn, een aantal zeer interessante verhalen over de geschiedenis van Suriname. Een stuk later, toen vrijwel iedereen naar bed was, stelde onze gids voor om nog op kaaimannen jacht te gaan. Eerst springend van rotsblok naar rotsblok over de stroomversnelling heen van het eiland af, dan eens stukje over de rotsen lopen langs de waterkant, terwijl we ondertussen goed om ons heen kijken op zoek naar kaaimannen. Kaanmannen spotten is overigens niet zo moeilijk, je hebt alleen een zaklantaarn nodig. Door om je heen te schijnen, en precies langs de straal van de lamp te kijken, kun je ze, als ze naar jou lamp kijken (en dat doen ze), recht in hun ogen kijken, die dan als het licht er in reflecteerd rood achtig geel oplichten. Nadat je ze gespot hebt kun je steeds een stukje dichter bij komen totdat je ook de rest van hun lichaam kan zien liggen. Dichter dan een meter of 4 kom je niet, want dan vinden ze het meestal wel genoeg in duiken ze het water in om een stukje verder op te gaan liggen. Niet dat je veel dichter bij dan een 4 meter afstand zou willen zijn tot een wilde kaaiman van 1,5m...
De volgende dag met de boot naar Gran Dam, een grote stroomversnelling zo'n 1,5 uur varen van ons kamp. Hier stroomt het water heeel snel, maar is het toch redelijk diep, waardoor je met een zwemvest aan van de rots kon springen in via een soort wildwaterbaan dan weer in rustig water terecht komt. 's Middags BBQen, en lekker luieren in de hangmat en 's avonds kampvuur. De volgende dag was helemaal gaaf. Eerst een wandeling door de jungle, waar we nog weer meer leerden over geneeskrachtige planten bomen en kruiden. Na de lunch een bezoek aan het nabij gelegen dorp, waar we wat traditionele kleding en bebruiksvoorwerpen konden kopen. Die avond eten in het dorp, waarna we ons allemaal mochten verkleden in traditionele kleding, om mee te doen aan een groot dans feest waar een groot gedeelte van het dorp ook aan mee kwam doen. Erg leuk om te zien hoe wij blanken, met slechts een korte uitleg in traditioneel Saramacaans dansen, erg houterig ons best deden...
Verder zijn we ook nog naar Brownsberg geweest. Per bus eerst over de "highway" naar suralco, en vanaf daar via de Afowbaca weg verder tot Brownsweg (is een bauxiet weg voor de bauxiet trucks die vanaf de mijnen in afowbaca naar suralco komen). Brownsweg is een dorp wat daar door de regering gebouwd is om een onderkomen te bieden aan alle mensen die met de constructie van het Brokopondo stuwmeer hun huis kwijt raakten. In Brownsweg begint het pad naar de top van de Brownsberg, wat af en toe voor het busje wel heel slecht begaanbaar was. Het uitzicht van de top was wel echt fantastisch! Ook weer een mooie wandeling, oa naar de Ireneval, waar in het water de meest curieuze exact cubische steentjes gevonden konden worden.
Tot slot ook nog naar Cola kreek gegaan, een soortgelijke uitspanning als White Beach, iets verder weg, en aan een kreek die werkelijk cola-kleurig is. Grappig detail is dat Cola kreek enige tijd geleden helemaal in verval is geraakt door een tekort aan bezoekers: na het neerstorten van het SLM vliegtuig daar in de buurt, dachten de mensen dat het er spookte. Inmiddels is het over genomen door een groot locaal reisbureau en is het helemaal opgeknapt.
Dan nog een paar grappige alledaagse dingen. Zoals bijvoorbeeld boodschappen doen. In alle winkels in suriname is het gewoon dat er 1 specifiek iemand bevoegd is om af te rekenen bij de kassa. Bij dat bakker of slager is het dus zo dat je geholpen wordt door iemand achter de toonbank, die je bestellingen bij elkaar raapt. Hij of zij maakt dan een lijstje met alles wat je gekocht hebt, en geeft dit aan de persoon achter de kassa, waar je vervolgens af kan rekenen. In grote supermarkten is het zelfs zo dat nadat alle producten zijn aangeslagen, er een supervisor bij moet komen die aan de hand van de bon controleert of alles er wel op staat, voordat je afrekend en alles voor je ingepakt wordt. Zo staan er bij elke kassa dus 3 mensen, 1 om alles aan te slaan, 1 om te controleren, en 1 om in te pakken. Maar daar houdt het niet mee op; producten die duur of diefstal gevoelig zijn staan zelfs nog achter een dichte vitrine, bemand door een kassa meisje, en een aparte supervisor. Voor deze producten moet je direct in de winkel betalen, laten controleren, in laten pakken, en bij de uitgang bij de kassa nog een keer laten controleren... Toont toch weer dat de arbeidskosten hier niet erg hoor zijn.
Wat vrouwen betreft hebben ze hier ook leuke opvattingen. Het principe van een "buitenvrouw" is bijvoorbeeld heel gewoon. Iemand kan gewoon getrouwd zijn, en (mits hij het kan betalen) nog 1 of meerdere buitenvrouwen hebben (vaak met kinderen). Ook relaties tussen leraren en leerlingen enzo kan hier ook gewoon, zelfs als die leraar dus al getrouwd is...

Nou ja, weer terug aan het werk, later weer meer verhalen,

Groetjes

Timo