Srefidensi en bruiloft
Door: Timo
28 November 2005 | Suriname, Paramaribo
Lieve vrienden en familie,
De tijd vliegt en ik kom al weer bijna terug naar Nederland (nog maar 3 weken), maar toch maak ik nog dagelijks belachelijk veel mee! Dit weekend was natuurlijk groot feest. Op 25 november 1975 is Surname namelijk onafhankelijk geworden, en afgelopen vrijdag bestond suriname dus precies 30 jaar. En aangezien de Surinamers elke gelegenheid aanpakken voor een feestje kun je je voorstellen hoe het er nu aan toe ging. De hele maand voor het eigelijke feest is heel Suriname al in rep en roer geweest. Elke dag op TV spotjes dat iedereen een steentje moet bijdragen om Suriname schoon en mooi te maken voor de viering. Overal vlaggen, en mensen in kleding in de kleuren van de vlag. De laatste week voor de viering reed bijna de helft van de auto's hier wel met een surinaams vlaggetje op het dak of de moterkap. Ook werd er druk geoefend voor het vormen van een "mensenvlag" op 24 November. 7500 Leerlingen van de Mulo zouden hier aan mee doen, en daar ben ik natuurlijk bij wezen kijken. Donderdag dus ook maar een snipperdag genomen en op tijd op het onafhankelijkheidsplein om alles mee te kunnen maken. Onderweg kwamen we al groten groepen leerlingen in het rood, groen, wit of geel tegen (de kleuren van de vlag). Iedereen in feest stemming en gezelligheid alom. Dan de vorming, werkelijk onbeschrijfelijk! 7500 Leerlingen die onder de dirigentie van een zeer luide geluidsinstallatie per kleur het plein op kwamen en de met linten uitgetekende vlag vulden. Jammer dat je, aangezien we gewoon op dezelfde hoogte stonden als de vlagvormers (er was alleen een podium voor de pers, en voor de president), je het echte resultaat niet echt kon zien. Maar goed, onder het mom van een brutaal mens heeft de halve wereld, dus maar naar het pers podium gelopen. Ja hoor, wij zijn van de Nederlandse pers, en nee onze perskaarten zijn we kwijt. Ach met de regels nemen ze het hier niet zo nauw dus wij mochten op het podium! Wat een uitzicht! Vooral toen er door alle kinderen in de vlag tegelijk gezwaaid werd met lappen in hun kleur, of tijdens de "wave", een onvoorstelbaar gezicht! We hebben prachtige foto's en digitale filmpjes kunnen maken, maar die komen later wel op de website.
Toen we 's avonds even lekker op een terrasje zaten kwam de colonne van Balkenende langs (die was ook in Suriname voor de viering). 6 Politie motoren met loeiende sirenes, 2 grote terrein wagens met security en een dikke klassieke Buick met Balkenende er in. We hadden het even over wat zo'n man nou zou doen op zo'n avond en waar hij zou slapen, maar waren hem al snel vergeten. Totdat er een groep nogal brede mannen in pak op ons af kwamen, en het meisje naast mij op het terras zei: "hee, daar komt Balkenende aan!" Tja dat maakje niet elke dag mee, dus ik sta op geef die man een hand, en bied hem een biertje aan. Meteen het hele terras in rep en roer, iedereen om ons heen aan het verdringen, nee van even rustig op het terras zitten was geen sprake meer. Maar goed, ik heb er een leuke foto aan over gehouden, dus we nemen het maar voor lief.
De dag van de srefidensi zelf was helemaal een gekkenhuis. Eerst 's ochtends om 6 uur, 30 kanon schoten om het feest te starten (toen was ik net onder weg naar huis van het feest van de vorige avond). 's Ochtends om 10 uur een militaire parade, met oa Nederlandse mariniers, politie, brandweer, MP en ME uit suriname, suldaten uit Frans Guyana, Trinidad, Guyana, alles bij elkaar een mooie show. Dan de hele dag door overal in de stad drukte, kraampjes met eten drinken en typisch surinaamse spulletjes. Heel gezellige sfeer, maar wel verschrikkelijk druk! 's avonds zou er een vuurwerk show zijn. Om acht uur surinaamse tijd (dus kwart voor negen) gingen de eerste pijlen de lucht in. Wij stonden achteraan op het onafhankelijkheidsplein, en aangeziena al het vuurwerk van een boot op de rivier kwam zagen we eigelijk alleen alles wat echt hoog kwam. Na een kwartiertje hield het op, en begaven we ons naar een terrasje om even wat te eten. Toen we echter ter hoogte van fort zeelandia waren (aan de rand van het onafhankelijkheidsplein aan het water) begon het vuurwerk weer, en liepen we dus het fort maar in om bij de rivier te komen. Hier was het een stuk rustiger, en konden we gewoon in het gras aan de waterkant zitten. Nou, we hebben wat vuurwerk gezien! een complete zeekontainer vol! ruim anderhalf uur lang de mooiste pijlen, fonteinen en lichtkogels. Wat een kapitaal aan vuurwerk, en dat voor zo'n arm land! Maar wel verschrikkelijk mooi. Uiteindelijk zijn we toch op het terras beland, nog even wat gegeten en het maar niet al te laat gemaakt. Nog wel genoten van de vele surinaamse bandjes die op de verschillende podia overal speelden.
Zaterdag waren Jantina en ik via via uitgenodigd om te gast te zijn bij een Hindoestaanse bruiloft! (een kennis van de zus van onze huisbaas, woonde in de zelfde straat als de bruidegom, en nodigde dus die zus uit, die wij weer kenden en ons vervolgens mee nam). Wat leuk om mee te maken! We begonnen bij het huis van de Bruidegom (hij woonde bij zijn ouders), waar hij door zijn toekomstige schoonbroer aangekleed werd. Een traditioneel lange geel gewaad, sjerpen, een hoefddoek die met de grootste precisie correct vast gezet moest worden, een prachtige hoge kroon en nieuwe sokken en schoenen. Ook aanwezig was een man verkleed als vrouw die de hele tijd de meest wilde dansen uitvoerde. Toen echter bij de schoenen aangekomen was (na zeker drie kwartier), gapte de "nar" (zo noemden wij hem maar, want zo zag hij er ook een beetje uit) een van de schoenen en ging al dansende het publiek langs om geld op te halen. Pas als hij genoeg verdiend had kreeg de bruidegom zijn schoen terug, en kon de stoet naar de bruid gaan. Daar aangekomen moesten de verschillende rituelen afgewerkt worden om de bruidegom te verwelkomen. Vooraan was wat er uitzag als een zeshoekig muziektentje, waar de daadwerkelijke bruiloft zou plaatsvinden. Er omheen een heleboel stoelen voor de gasten. Wij gingen een beetje aan de zijkant zitten (maar wel vooraan, om vooral niets te missen). Naast mij zat gelukkig een hindoestaan die mij vanalles kon vertellen over de verschillend rituelen, en hem heb ik dus maar de hemd van het lijf gevraagd. Zo wordt er door de priester aan de man zeven vragen gesteld aan de hand waarvan hij zegt hoe hij zijn leven wil hebben. Vervolgens wordt er aan de vrouw vier vragen gesteld met het zelfde doel. Zo komen man en vrouw achter elkaars bedoelingen in het leven. Ook wordt er gepofte rijst verbrand, een mengeling van rijst welke bij de beide families thuis gepoft is om de samensmelting van de families te symboliseren. Alle rituelen zijn teveel om op te noemen maar ik heb in ieder geval een hoop over het Hindoestaanse geloof geleerd. Natuurlijk was er voor alle gasten heerlijk te eten, en zijn wij ook maar aangeschoven. Werkelijk geweldig om zo in het eengedeelte aan lange banken tussen de hindoestanen te zitten eten (met je handen), werkelijk een fantastische ervaring! Ook de bruiloft leverde natuurlijk mooie foto's op, en zo snel als ik kan zal ik ze op internet zetten.
Tot slot zijn we gisteren (zondag dus) nog met een hele groep nederlanders, en een hele Surinaamse familie naar Cola Kreek gegaan. Het weer viel een beetje tegen, natuurlijk wel lekker warm, maar ook wel wat regen gehad.
Morgen ben ik van plan om met een andere vriendin die ik hier heb ontmoet naar Frans Guyana te gaan. We zijn vandaag aan het kijken of we de nodige stempels en bureaucratische rompslomp kunnen regelen om het land dan bij terugkomst weer in te mogen. Maar over die avonturen schrijf ik later meer.
Tot dan hartelijke groetjes, en geniet van de sneeuw!
Timo
De tijd vliegt en ik kom al weer bijna terug naar Nederland (nog maar 3 weken), maar toch maak ik nog dagelijks belachelijk veel mee! Dit weekend was natuurlijk groot feest. Op 25 november 1975 is Surname namelijk onafhankelijk geworden, en afgelopen vrijdag bestond suriname dus precies 30 jaar. En aangezien de Surinamers elke gelegenheid aanpakken voor een feestje kun je je voorstellen hoe het er nu aan toe ging. De hele maand voor het eigelijke feest is heel Suriname al in rep en roer geweest. Elke dag op TV spotjes dat iedereen een steentje moet bijdragen om Suriname schoon en mooi te maken voor de viering. Overal vlaggen, en mensen in kleding in de kleuren van de vlag. De laatste week voor de viering reed bijna de helft van de auto's hier wel met een surinaams vlaggetje op het dak of de moterkap. Ook werd er druk geoefend voor het vormen van een "mensenvlag" op 24 November. 7500 Leerlingen van de Mulo zouden hier aan mee doen, en daar ben ik natuurlijk bij wezen kijken. Donderdag dus ook maar een snipperdag genomen en op tijd op het onafhankelijkheidsplein om alles mee te kunnen maken. Onderweg kwamen we al groten groepen leerlingen in het rood, groen, wit of geel tegen (de kleuren van de vlag). Iedereen in feest stemming en gezelligheid alom. Dan de vorming, werkelijk onbeschrijfelijk! 7500 Leerlingen die onder de dirigentie van een zeer luide geluidsinstallatie per kleur het plein op kwamen en de met linten uitgetekende vlag vulden. Jammer dat je, aangezien we gewoon op dezelfde hoogte stonden als de vlagvormers (er was alleen een podium voor de pers, en voor de president), je het echte resultaat niet echt kon zien. Maar goed, onder het mom van een brutaal mens heeft de halve wereld, dus maar naar het pers podium gelopen. Ja hoor, wij zijn van de Nederlandse pers, en nee onze perskaarten zijn we kwijt. Ach met de regels nemen ze het hier niet zo nauw dus wij mochten op het podium! Wat een uitzicht! Vooral toen er door alle kinderen in de vlag tegelijk gezwaaid werd met lappen in hun kleur, of tijdens de "wave", een onvoorstelbaar gezicht! We hebben prachtige foto's en digitale filmpjes kunnen maken, maar die komen later wel op de website.
Toen we 's avonds even lekker op een terrasje zaten kwam de colonne van Balkenende langs (die was ook in Suriname voor de viering). 6 Politie motoren met loeiende sirenes, 2 grote terrein wagens met security en een dikke klassieke Buick met Balkenende er in. We hadden het even over wat zo'n man nou zou doen op zo'n avond en waar hij zou slapen, maar waren hem al snel vergeten. Totdat er een groep nogal brede mannen in pak op ons af kwamen, en het meisje naast mij op het terras zei: "hee, daar komt Balkenende aan!" Tja dat maakje niet elke dag mee, dus ik sta op geef die man een hand, en bied hem een biertje aan. Meteen het hele terras in rep en roer, iedereen om ons heen aan het verdringen, nee van even rustig op het terras zitten was geen sprake meer. Maar goed, ik heb er een leuke foto aan over gehouden, dus we nemen het maar voor lief.
De dag van de srefidensi zelf was helemaal een gekkenhuis. Eerst 's ochtends om 6 uur, 30 kanon schoten om het feest te starten (toen was ik net onder weg naar huis van het feest van de vorige avond). 's Ochtends om 10 uur een militaire parade, met oa Nederlandse mariniers, politie, brandweer, MP en ME uit suriname, suldaten uit Frans Guyana, Trinidad, Guyana, alles bij elkaar een mooie show. Dan de hele dag door overal in de stad drukte, kraampjes met eten drinken en typisch surinaamse spulletjes. Heel gezellige sfeer, maar wel verschrikkelijk druk! 's avonds zou er een vuurwerk show zijn. Om acht uur surinaamse tijd (dus kwart voor negen) gingen de eerste pijlen de lucht in. Wij stonden achteraan op het onafhankelijkheidsplein, en aangeziena al het vuurwerk van een boot op de rivier kwam zagen we eigelijk alleen alles wat echt hoog kwam. Na een kwartiertje hield het op, en begaven we ons naar een terrasje om even wat te eten. Toen we echter ter hoogte van fort zeelandia waren (aan de rand van het onafhankelijkheidsplein aan het water) begon het vuurwerk weer, en liepen we dus het fort maar in om bij de rivier te komen. Hier was het een stuk rustiger, en konden we gewoon in het gras aan de waterkant zitten. Nou, we hebben wat vuurwerk gezien! een complete zeekontainer vol! ruim anderhalf uur lang de mooiste pijlen, fonteinen en lichtkogels. Wat een kapitaal aan vuurwerk, en dat voor zo'n arm land! Maar wel verschrikkelijk mooi. Uiteindelijk zijn we toch op het terras beland, nog even wat gegeten en het maar niet al te laat gemaakt. Nog wel genoten van de vele surinaamse bandjes die op de verschillende podia overal speelden.
Zaterdag waren Jantina en ik via via uitgenodigd om te gast te zijn bij een Hindoestaanse bruiloft! (een kennis van de zus van onze huisbaas, woonde in de zelfde straat als de bruidegom, en nodigde dus die zus uit, die wij weer kenden en ons vervolgens mee nam). Wat leuk om mee te maken! We begonnen bij het huis van de Bruidegom (hij woonde bij zijn ouders), waar hij door zijn toekomstige schoonbroer aangekleed werd. Een traditioneel lange geel gewaad, sjerpen, een hoefddoek die met de grootste precisie correct vast gezet moest worden, een prachtige hoge kroon en nieuwe sokken en schoenen. Ook aanwezig was een man verkleed als vrouw die de hele tijd de meest wilde dansen uitvoerde. Toen echter bij de schoenen aangekomen was (na zeker drie kwartier), gapte de "nar" (zo noemden wij hem maar, want zo zag hij er ook een beetje uit) een van de schoenen en ging al dansende het publiek langs om geld op te halen. Pas als hij genoeg verdiend had kreeg de bruidegom zijn schoen terug, en kon de stoet naar de bruid gaan. Daar aangekomen moesten de verschillende rituelen afgewerkt worden om de bruidegom te verwelkomen. Vooraan was wat er uitzag als een zeshoekig muziektentje, waar de daadwerkelijke bruiloft zou plaatsvinden. Er omheen een heleboel stoelen voor de gasten. Wij gingen een beetje aan de zijkant zitten (maar wel vooraan, om vooral niets te missen). Naast mij zat gelukkig een hindoestaan die mij vanalles kon vertellen over de verschillend rituelen, en hem heb ik dus maar de hemd van het lijf gevraagd. Zo wordt er door de priester aan de man zeven vragen gesteld aan de hand waarvan hij zegt hoe hij zijn leven wil hebben. Vervolgens wordt er aan de vrouw vier vragen gesteld met het zelfde doel. Zo komen man en vrouw achter elkaars bedoelingen in het leven. Ook wordt er gepofte rijst verbrand, een mengeling van rijst welke bij de beide families thuis gepoft is om de samensmelting van de families te symboliseren. Alle rituelen zijn teveel om op te noemen maar ik heb in ieder geval een hoop over het Hindoestaanse geloof geleerd. Natuurlijk was er voor alle gasten heerlijk te eten, en zijn wij ook maar aangeschoven. Werkelijk geweldig om zo in het eengedeelte aan lange banken tussen de hindoestanen te zitten eten (met je handen), werkelijk een fantastische ervaring! Ook de bruiloft leverde natuurlijk mooie foto's op, en zo snel als ik kan zal ik ze op internet zetten.
Tot slot zijn we gisteren (zondag dus) nog met een hele groep nederlanders, en een hele Surinaamse familie naar Cola Kreek gegaan. Het weer viel een beetje tegen, natuurlijk wel lekker warm, maar ook wel wat regen gehad.
Morgen ben ik van plan om met een andere vriendin die ik hier heb ontmoet naar Frans Guyana te gaan. We zijn vandaag aan het kijken of we de nodige stempels en bureaucratische rompslomp kunnen regelen om het land dan bij terugkomst weer in te mogen. Maar over die avonturen schrijf ik later meer.
Tot dan hartelijke groetjes, en geniet van de sneeuw!
Timo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
